Wstęp
Polski Związek Jeździecki wprowadził w życie z dniem 01.01.2004 system trzystopniowej odznaki jeździeckiej – brązowej, srebrnej i złotej. Jego celem jest podniesienie jakości szkolenia w klubach i sekcjach jeździeckich, poprawa bezpieczeństwa osób uczących się jeździć konno jak i już potrafiących siedzieć w siodle, a także zwrócenie uwagi całego środowiska „koniarzy” na prawidłowe, zgodne z zasadami wiedzy użytkowanie koni.
W czasie egzaminu egzaminator porównuje umiejętności jazdy konnej z wymaganiami klasycznej sztuki jeździeckiej, opisanymi w podręcznikach zaakceptowanych przez Polski Związek Jeździecki - Zasady jazdy konnej – cz. 1, 2 i 3.
Podręcznikami zalecanymi do przygotowania kandydatów do zdawania egzaminów na odznaki, opartymi na „Zasadach jazdy konnej” są:
- Akademia jeździecka - Wacław Pruchniewicz, wyd. Akademia Jeździecka
- Nos do przodu – Gerd Heuschmann, wyd. Akademia Jeździecka*
- Młody jeździec – Lucinda Green, wyd. Galaktyka*
- Poradnik młodego jeźdźca – Isabelle von Neumann-Cosel, wyd. Galaktyka
W czasie egzaminu egzaminatorzy porównują umiejętności jazdy konnej z wymaganiami klasycznej sztuki jeździeckiej, opisanymi w podręcznikach zaakceptowanych przez PZJ. Oceny egzaminatorów są ostateczne.
• ocena umiejętności obchodzenia się z koniem
• ocena umiejętności ujeżdżeniowych - ocenia się, czy poprzez prawidłowy dosiad jeźdźca i poprawne użycie pomocy, praca z koniem jest prowadzona prawidłowo.
• ocena umiejętności w skokach - oceniany będzie prawidłowy dosiad skokowy, pokonywanie cavaletti i skoki przez kolejne przeszkody. Ocenie podlega również zachowanie jeźdźca pomiędzy przeszkodami. Prawidłowy dosiad skokowy i oddziaływanie jeźdźca są najważniejszymi kryteriami oceny.
• ocena wiadomości teoretycznych – pytania zadawane przez egzaminatora są dostosowane do poziomu egzaminu odznaki.
Szczegółowe kryteria oceny oparte są o wymagania zawarte w dalszych punktach (patrz rodzaj odznaki w głównym menu).
Pełny regulamin znajduje się tutaj.